Μηδενί δίκην δικάσῃς, πρίν ἀμφοῖν μύθον ἀκούσῃς
Η προετοιμασία μας για τον πόλεμο του ’40 συνίστατο στην εγκατάσταση μιάς σειρήνας στην επίπεδη στέγη του Δικαστικού Μεγάρου στο Ναύπλιο. Πότε πότε την δοκίμαζαν. Οι ανατριχιαστικές της στριγκλιές δεν προοιώνιζαν τίποτα καλό. Αυτά μόνο είχα αντιληφθή εγώ, 9 ετών τότε, από προετοιμασία πολέμου. Ο Μεταξάς, που έβλεπε αυτόν τον πόλεμο να έρχεται, είχε φτιάξει τα Οχυρά Ρούπελ, άπαρτα όπως απεδείχθη και είχε δώσει οδηγίες να φυτέψουμε και στις γλάστρες φαγώσιμα είδη. Έναν πόλεμο τον ακολουθεί η πείνα. Και είχε προετοιμασθή ψυχολογικά, αν και δικτάτωρ, να ειπή το ηρωικό «ΟΧΙ» εκ μέρους μας στον θρασύτατο Ιταλό δικτάτορα. Δεν μας πρόδωσε. Κηρύσσεται ο πόλεμος. Αεροπλάνα Ιταλικά βομβαρδίζουν Ελληνικές πόλεις. Προειδοποιητικά ουρλιάζει η σειρήνα. Πού να καταφύγουμε; Τα σπίτια είναι παλαιά. Εκατό ετών. Δεν θα κρατήσουν. Θα σωριασθούν. Δύο χώροι υπήρχαν σχεδόν κατάλληλοι για καταφύγια. Η σπηλιά του Μελέτη και η Εθνική Τράπεζα. Μοιραστήκαμε. Η Εθνική Τράπεζα στην Πλατεία Συντάγμα...