Για γέλια και για κλάμματα

  Τα χρόνια που ακολούθησαν το Έπος του ’40 το εκκλησίασμα που παρακολουθούσε τους πανηγυρικούς της ημέρας δάκρυζε από συγκίνηση. Ήταν οι Αλβανομάχοι που είχαν δημιουργήσει την Ιστορία. Οι οικογένειές τους που είχαν ζήσει τις περίλαμπρες νίκες αλλά και τα βάσανα που ακολούθησαν. Ήταν η πρώτη γενιά. Μετά η δεύτερη, η τρίτη. Τώρα είμαστε στην τέταρτη ή και πέμπτη γενεά. Και τι συμβαίνει με το ’21. Πολύ μακρυά… Οι Έλληνες δεν ξέρουν Ιστορία, δεν διαβάζουν Ιστορία, δεν ΈΧΟΥΝ εν τέλει Ιστορία. Ανάγκη να την θυμίσουμε..   Ο τορπιλισμός της «Έλλης» την άγια   μέρα που και οι δολοφόνοι της, γιορτάζουν την Μαντόνα τους, μας είχε διαλύσει και την τελευταία ελπίδα που, τον τελευταίο χρόνο μας διαβεβαίωναν περί μη επιθέσεως. Υποψιασμένοι περιμέναμε.             Από τότε έχουν περάσει ογδόντα τρία χρόνια. Λείπει ένας χρόνος, αλλά και το ’39 ήταν έτος προετοιμασίας. Δεν   ήταν απλώς σύννεφα πάνω από την Ευρώπη. Ο τ...

  Ήδη ο Αριστοτέλης   στο βιβλίο του (Περί Ψυχής) είχε επισημάνει την αξία της αφής, την μοναδικότητά της και την σύνδεσή   της με την αντιληπτική μας ικανότητα. Το δέρμα με τους πόρους του εισάγει στον έμβιο οργανισμό τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, όταν, όταν οι άλλες αισθήσεις δεν λειτουργούν. Σε βοηθάει στο σκοτάδι να προσανατολιστείς, να μην χαθείς. Να μην πέσεις, να μην γκρεμισθείς. Σου δείχνει ακόμα αν υπάρχη κάποιος άλλος που σε ψάχνει για να σε βοηθήση. Ατό είναι το χάδι. Είναι η ειδοποίηση ότι κάποιος σε σκέφτεται και σε αγαπάει. Στην κατασκότεινη εποχή μας, απαγορεύεται η όποια επαφή. Μ’ αυτήν την ιδιόρρυθμη επιδημία, χάθηκαν χιλιάδες άνθρωποι χωρίς να νοιώσουν την παρουσία των δικών τους δίπλα τους. Πέθαιναν χωρίς να τους χαϊδέψει κάποιος στο μέτωπο, να τους πιάσει το χέρι. Απάνθρωπο τέλος τόσο γι’ αυτούς που έφευγαν, όσο και γι’ αυτούς που έμεναν. Να τους έχει λείψει το χάδι. Επετεύχθη έτσι η τέλεια, απομόνωση των ανθρώπων. Τα ζώα θα έπρεπε να τα...