​«ΕΛΠΙΔΑ»

 

Στην Πανδώρα εμπιστεύθηκαν ένα κουτί κλειστό δεσμεύοντάς την συγχρόνως να μη το ανοίξει επ’ ουδενί. Ο σύζυγός της ήταν ο Επιμηθέας, δημιουργός της ο Ήφαιστος.

Αλλά η Πανδώρα ήταν γυναίκα. Άρχισε να την τρώη η περιέργεια. «Τι να έχη μέσα;».

Το ανοίγει και από το κουτί πέταξαν σαν πουλιά όλα τα αγαθά που οι Θεοί είχαν χαρίσει στους ανθρώπους, ορίζοντας και το όνομα του θησαυροφύλακα: Πανδώρα: αυτή που κρατάει όλα τα δώρα!  

Ξαφνιασμένη η Πανδώρα κλείνει το καπάκι συγκρατώντας το τελευταίο δώρο, που δεν πρόλαβε να πετάξη. Την Ελπίδα.

Ο θαυμαστός κόσμος της αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας. Τα αγαθά πέταξαν με κάποια ιεραρχία. Η Ελπίδα έμεινε τελευταία. Το λέμε μέχρι και τώρα επιγραμματικά: Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Και το τραγουδάκι: Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την Ελπίδα. Το πολύ να είναι βάρκα η Ελπίδα στο πέλαγος της ζωής.

Ποιοι ανεγκέφαλοι βάφτισαν «Ελπίδα» αυτή την κακοκαιρία που μας ενέσκηψε; Μετεωρολόγοι ή δημοσιογράφοι; Σε ποια στοιχεία της βασίστηκαν και ξεφουρνίζουν: Η επέλαση της «Ελπίδας»; Τι είναι η «Ελπίδα»; Ιππικό που «επελαύνει» εχθρικά;

Πριν βαφτίσουν τις επόμενες θεομηνίες με ονόματα εννοιών, όπως Πατρίδα, Ελληνική γλώσσα, ονόματα σοφών μας, όπως Θαλής, Σωκράτης, Αριστοτέλης, ηρώων, όπως Λεωνίδας, Αθανάσιος Διάκος, Κολοκοτρώνης – η εντολή είναι να μην αφήσουν τίποτα όρθιο – μια πρόταση: Να δίνουν στις θεομηνίες ονόματα … πολιτικών μας.

Από Εθνάρχες, μέχρι πρωθυπουργούς μέχρι προβεβλημένους υπουργούς, π.χ. Παιδείας, Πολιτισμού, Μεταναστεύσεως, όλων των ειδικοτήτων δηλαδή. Όταν υπουργός έχει ειπεί «οι συνταξιούχοι είναι πολλοί,… δεν πεθαίνουν κι’ όλας: δεν είναι εχθρός δεδηλωμένος; Μέχρι που ήλθε προς ενίσχυσίν του ο Covid και … καθάρισε αρκετούς!

Τα ονόματα είναι ανεξάντλητα καθώς μερικοί ανήκουν σε φαμίλιες με σειρά διαδοχής ο Α΄, ο Β΄, ο Γ΄! Έχουν βλάψει το ίδιο την Ελλάδα.

«Βλάπτουν και οι τρεις την Συρία το ίδιο» όπως έχει γράψει και ο Κ. Καβάφης, στο ποίημά του «Ας φρόντιζαν» …

Πρόθυμοι να πουλήσουν, να παραχωρήσουν χωρίς ανταλλάγματα, να υποβιβάσουν, να μας φέρουν σε απόγνωση, χωρίς να τιμωρείται κανείς.

Να ιδούμε τότε αν οι εκφωνητές αναφέρουν τα ονόματά τους, έντρομοι, όπως το όνομα «Ελπίδα» που είναι το μόνο που μας έμεινε.