ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ

 

                                             

 

Κάθε πόλη που είναι γνωστός τουριστικός προορισμός είναι σαν την Κέρκυρα για την οποία έγραφε ο μεγάλος φυσιοδίφης Τζέραλντ Ντάρελ ότι είναι: «Μιά πολύ ωραία γυναίκα που πάσχει από ένα είδος λέπρας που λέγεται τουρισμός».

Επίκαιρο: Το Σάββατο (25 Μαϊου) έγινε μεγάλη διαδήλωση στην Μαγιόρκα από 10.000 άτομα, με κεντρικό σύνθημα «Όποιος αγαπά τη Μαγιόρκα δεν θα την καταστρέψει». Όχι στον Υπερτουρισμό! Δόθηκε έτσι και επίσημα ο ορισμός του «Κακού».

Ανάμεσα στους διαδηλωτές, υπήρχαν πολλές οικογένειες με παιδιά, φοιτητές και συνταξιούχοι (https://www.olympia.gr/1591128/diethni/chiliades-diadilotes-sti-magiorka-tis-ispanias-kata-toy-mazikoy-toyrismoy).

Έχει χαθεί το Μέτρο. Το «Μέτρον Άριστον». Η αρετή είναι μεσότης. Ούτε υπερβολή, ούτε έλλειψη.

Για το θέμα μας τώρα. Από ετών έχει προταθή η λύση: Ο θάνατος των εναπομεινάντων ενοχλουμένων   κατοίκων τής πόλης μας, τόσο ηλικιωμένων όσο και νέων οικογενειαρχών,  δια στόματος τού μακροβιώτερου Δημάρχου Ναυπλιέων: «Πόσοι έχoυν μείνει συνολικά; Θα πεθάνουν, δεν θα πεθάνουν;»

Αυτό, (τουλάχιστον όσον αφορά τούς ηλικιωμένους) παραπέμπει στην ανυπομονησία τού Ανδρέα Λοβέρδου ο οποίος όταν ήταν στην κυβέρνηση και δυσκολευόταν να πληρώση τους συνταξιούχους· είχε ειπεί εις επήκοον όλων των Ελλήνων (δηλαδή δημόσια): «Είναι (οι συνταξιούχοι) και πολλοί, δεν πεθαίνουν κι’ όλας!»

Αυτός ο «τύπος» δεν είχε μάνα; Πατέρα;

Όμως αυτόν τον ψηφίζουν και ηλικιωμένοι και τα παιδιά τους. Τί να ειπή κανείς για τον τρόπο που οι Έλληνες επιλέγουν τους ηγέτες τους!

Όσον αφορά το μέλλον, λίγη υπομονή. Και ολόκληρη την Ελλάδα θα την καταλάβουν οι «απέναντι», χωρίς να πέση ούτε μιά τουφεκιά. Το έχουν προβλέψει πριν και από τον Ερντογάν: «Τους Έλληνες θα τους νικήσουμε στο κρεββάτι», εννοώντας ότι οι Ελληνίδες κάνουν πλέον «μισό» παιδί κατά μέσο όρο, ενώ οι Τουρκάλες «πέντε» κατά μέσο όρο, απολαμβάνοντας τιμές και προνόμια στην κοινότητά τους.

Με το δημογραφικό που δεν πρόσεξε ποτέ κανείς πολιτικός μας, αλλά προσέχουν πόσα τραπεζοκαθίσματα θα προσθέσουν στο ταβερνείο που λέγεται «Ελλάς».

«Η ομορφιά θα σώση τον κόσμο» είχε πεί ο Ντοστογιέφσκι. Άρα η ασχήμια τον καταστρέφει. Επ’ ευκαιρία, αναφέρομαι και σε μιά φωτογραφία (δεκαετίας ΄70) που είδα χθες και παρίστανε το προσευχητάρι που είχε χτιστή κάτω ακριβώς από την ελιά όπου κρέμασαν οι Τούρκοι τον Άγιο Αναστάσιο. Η συζήτηση αφορούσε την θέση ενός ήδη υπάρχοντος μνημείου, αν έπρεπε να χτιστή εκεί που ήταν ή πιό μπροστά ή πιό πίσω ή τέλος πάντων να μετακινηθή.

Η απάντηση θα έπρεπε να ήταν, κανένα μνημείο στο σημείο! Αρκεί το διακριτικό, επεξηγηματικό, μικρό ταμπελάκι.

Αυτό (το παληότερο, το μαρμάρινο) δόθηκε από εύνοια σε έναν «ημέτερο» καλλιτέχνη (Κατσίγιαννη), ενώ κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει στηθή πουθενά. Ήταν τόσο κακόγουστο το στύλ του, κάτω από τα καρφιά όπου κρεμάστηκε ο Άγιος από τούς Τούρκους. Ας αναφέρουμε επί τέλους ποιοί είναι οι αιώνιοι σφαγείς μας με το όνομά τους γιατί η Πολιτική μας και η Πολιτειακή μας εξουσία συνήθως ξεχνούν να αναφέρουν.

Να μήν φτειάχνονται άχρηστα έργα για ψήφους και χρήμα. Διότι μετά δεν ξηλώνονται. «Ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού» - Μετά ... μόνο αερολογούμε ...

Αυτή η μικρή πλατεία γύρω από την ιστορική ελιά έπρεπε να είναι αφιερωμένη μόνον στον Άγιο που εμαρτύρησε εκεί. Και δεν χρειαζόταν η καινούργια Εκκλησία (στον δρόμο Ναυπλίου – Ν. Κίου) να φιερωθεί σ’ αυτόν, αφού χτίστηκε και τόσο μακρυά από τον τόπο τού μαρτυρίου του.

«Μα καλά, τίποτε δεν σού αρέσει εσένα;» θα με ρωτήση κάποιος.

Ναί, τίποτα, γιατί οι εν λόγω επιλογές είναι ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΕΣ αν όχι ΚΑΚΟΒΟΥΛΕΣ!

Πώς αυτή η μικρή πλατεία γέμισε από ένα συνονθύλευμα αντικειμένων άσχετων με τη θέση και την ιστορία της;

Ένας Ιταλός ζαχαροπλάστης έχει δύο σημαίες τής πατρίδας του στην πόρτα του.

Εμένα δεν μου διαφημίζουν ούτε πίτσες ούτε το παγωτό. Σύμφωνα με τις «συγγενείς παραστάσεις» μου θυμίζουν το Mare Nostrum, το καταδρομικό «Έλλη», την πάντοτε ύπουλη συμπεριφορά της Ιταλίας και άλλα παρόμοια. Χαμένη σε κάποια φυλλώματα παράμερα, μιά Ελληνική σημαία που δεν απολαμβάνει ούτε έπαρση ούτε υποστολή.

 Γιατί είναι εκεί; Όταν οι Έλληνες ξεχνούν να σημαιοστολίσουν και αυτά τα μπαλκόνια τους στις Εθνικές εορτές; Στην εν λόγω μικρή πλατεία επίσης υπάρχουν κάτι παρτέρια και ένα ψηφιδωτό που αποτελούν το ντεκόρ στα αναπόφευκτα τραπεζοκαθίσματα.

Μια «χωματερή» η οποία δεν δίνει ούτε χώρο ούτε τρόπο στον επισκέπτη να μελετήση το διακριτικό ενημερωτικό σημείωμα μπροστά από την ελιά για τα καρφιά από τα οποία κρέμασαν οι Τούρκοι τον Άγιο.

Μέτρον. Αυτό χρειάζεται για να προβληθή ό,τι είναι απαραίτητο. Και όχι Βιαστική, Νεόπλουτη, Κακόγουστη Απληστία και Χρησιμοθηρία!